Vannacht sliep Annabelle* in de Inn. Zij nam met haar fiets het vliegtuig van Quebec naar Spanje, omdat ze Europa wilde verkennen. In dit continent zitten verschillende landen en culturen lekker dicht op elkaar. Dat is efficiënt cultuurhoppen, zo redeneerde de Canadese jongedame. En gelijk heeft ze. Met haar tent achterop en gitaar in een tas fietste ze al van Barcelona naar Den Haag. Omdat we richting de winter gaan, besloot ze af te zakken naar Turkije. Waar menig fietser voor een omweg zou kiezen, is haar plan om de Alpen mee te pakken. Meestal gaat ze wildkamperen, ook als dat eigenlijk niet mag. Een paar keer in de week zoekt ze een gratis overnachtingslocatie via Warmshowers.org. Zo kwam het dat haar eerste slaapplaats richting het warme zuiden, bij ons in Arkel was. Ze at mee en we deelden verhalen.
Annabelle vertelde ook over de rauwe kant van haar avontuur. Dat ze best een gezelschapsdier is en dat ze na zo’n dag alleen op de fiets soms snakt naar een praatje. Het plan was om dit avontuur samen met haar vriend aan te gaan. Maar hij wil graag naar Canada emigreren en dan is het niet mogelijk om een reis door Europa te maken.
Ik snap dat haar tocht eenzaam kan zijn. Voortdurend alleen je keuzes maken, ‘s nachts in een door de wind klapperend tentje je in je eentje zorgen maken of de tent overeind blijft staan.
In ruil voor een nachtje in de Inn, speelde ze op haar gitaar. Met haar prachtige stem zong ze een traditioneel klinkend Quebecs lied over de liefde. Het leverde me kippenvel en bubbels in mijn buik op. Kippenvel van haar mooie stem en een moment van verbondenheid door de muziek. De bubbels komen altijd als ik me geïnspireerd voel. Annabelle representeert voor mij vrijheid. Het los komen van een agenda waar elke uur ingeboekt is, uren naar een scherm turen, vrij van het rad van de eisen en de verwachtingen van de maatschappij en jezelf. Vrijmoedig fietst ze Europa door, schijnbaar onbevreesd om zichzelf en haar lied te laten zien en horen.
Over een paar uur stapt de Canadese weer op de fiets, haar mandje voorop gevuld met onze druiven en tomaten. Ook onze plaatsnaam neemt ze zich mee, dacht ik toen ik naar haar fietstassen keek. Ze waren van het merk ‘Arkel’. Annabelle laat hier inspiratie en een mooi verhaal achter. Ze trekt weer door en ik ga de Inn klaarmaken voor de nieuwe gasten die vanavond komen.
*= Annabelle heeft toestemming gegeven voor dit blog en het plaatsen van de foto’s
Recente reacties