Er komt een punt op de Linge waar gemotoriseerde boten niet meer mogen komen. Tja, vallen wij onder die categorie? Technisch gezien wel, al denk ik dat ze met dit bord meer doelen op een een boten die formaatje groter dan wij zijn. We durfden de gok niet te nemen en zijn een aftakking van de Linge opgegaan. Slechts een andere boot kwamen we daar tegen. De begroeiing langs de waterkant was lekker wild en divers. Zo trokken we Mees met zwemvest op de sup achter ons aan. Hij kan, zeker met zwemvest aan, prima zwemmen in natuurwater. Toch schrokken we ons allemaal een hoedje toen hij bedacht dat hij zijn armen in het water wilde steken en de sup een stukje kantelde. Mees wist op de sup te blijven, maar liet wel een harde kreet, waarop ik startklaar stond om in het water te duiken. Het was een beetje onduidelijk hoe Mees dit alles ervaarde. Hij leek te moeten lachen. Ik schoot daardoor uit mijn slof, omdat ik helemaal niet zo grappig vond, wat bij Mees als reactie gaf dat hij hard begon te huilen. Hij was toch wel erg hard geschrokken. Mijn excuses en een dikke knuffel later, stapte hij toch maar liever in de boot.
De aftakking kon dan best heel mooi zijn, maar bleek kilometers om te zijn. Een slootje dat recht naar de camping zou moeten gaan, was te dicht begroeid. Dit had als gevolg dat we die dag zeker 5 kilometer (de helft ‘s ochtends) met de kano gelopen hebben. Als Harald en ik na de vakantie nog geen spierballen hebben, dan weet ik het ook niet.
De camping van vandaag kenden we al, jaren geleden stonden Haralds ouders hier. Het is een toffe natuurcamping tussen de fruitbomen. Het scheelde een haar of ons tentje had op een wespennest gestaan. We hadden vooral aandacht voor het mooie plekje, pal naast een kraan en niet te ver van een klimboom voor de kinderen. Ik zag wat wespen, maar ach waar fruit van de bomen valt, zijn wespen. Uit een gat (verlaten muizenhol?) in de grond kwam er een omhoog. En nog een en nog een. Toen dat zo door bleef gaan, besloten we toch maar het plekje daarnaast te kiezen.
Maithe wist ook nog een mooie hole-in-one te slaan, toen zij met een racket een hard balletje, jawel, precies in het gat van de wespen wist te meppen. Daar bleef het balletje bovenin hangen en mocht mamalief het eruit peuteren. Dat blijk ik te kunnen zonder gestoken te worden.
We zijn een extra nachtje op deze camping gebleven en hebben ons als echte toerist gedragen. Het naburige mini stadje, waar we naar toe gelopen zijn, bleek echt een aanrader. Het heeft veel mooie oude panden, een pannenkoekenhuis en een museum. Vast ook meer, maar daar zijn we niet geweest. In het marechausseemuseum hebben we ons heel best vermaakt, met mooie eerlijke verhalen, zelf boeven vangen en je verkleden als marechaussee. Mijn favoriete onderdeel was dat je in diverse voertuigen mocht zitten. Dat voelt best stoer.
Zo langzamerhand komt het einde van onze tocht in zicht. We denken nog een of twee overnachtingen te doen en dan eens huiswaarts te gaan. Terugvaren is geen optie en de 5.20 meter kano kan ook niet in de trein, dus dat zal iets worden als met de trein de auto ophalen, karretje huren, kano ophalen, thuis afleveren en de kar weer wegbrengen.
Recente reacties